Vandaag sprak ik met Mirjam Soeterbroek. Zij zei me iets dat me erg aansprak. Ze vertelde dat ze vaak tegenkwam dat managers uitgaan van het volgende idee: “Zonder wrijving geen glans”. Die managers bedoelen hier dan iets mee in de trant van: om mensen goed met elkaar te kunnen laten samenwerken is het een voorwaarde om ze eerst met elkaar te laten botsen. Met andere woorden: je moet eerst door een conflictueuze situatie heen om tot een harmonieuze samenwerking te komen.
Mirjam legde me uit dat ze het hier niet mee eens was en dat zij er van overtuigd was (en dat het haar ervaring ook was) dat het heel vaak prima mogelijk is om direct te mikken op het bouwen van een goede samenwerking zonder dat het nodig is om eerst met elkaar te botsen of schuren. Ze zei me dat het vaak heel goed werkt om de aandacht te richten op de volgende drie elementen: Dit is mijn belang. Wat is jouw belang? Hoe kunnen we samenwerken?
Ik ben het volledig eens met de gedachte dat mensen niet perse eerst door een conflict hoeven te gaan om tot een vruchtbare samenwerking te komen. Deze gedachte past heel goed bij een eerder artikel dat ik ooit schreef: Nut en noodzaak. In dat artikel zeg ik dat het weliswaar zo is dat er na een negatieve ervaring (zoals een conflict) natuurlijk weer een goede samenwerking kan ontstaan (bijvoorbeeld een harmonieuze samenwerking) maar dat dit niet betekent dat iets goeds alleen kan ontstaan nadat er eerst iets slechts is gebeurd.
